Ria, onze moeder, vertelde ons geregeld over de brieven. Ze besefte dat ze Geschiedenis had meegemaakt, op de valreep van de bevrijding was de oorlog plotseling heel dichtbij gekomen – en voor haar zus Nel al helemaal. Ria zei dan ook vaak dat de brieven van weerskanten samen bewaard moesten worden.

Tot die tijd hadden de zussen elkaars brieven, lang geleden al, uitgeruild. De afzender was eigenaar van de inhoud, vonden ze, niet de ontvanger. Ria voorzag haar deel een jaar voor haar dood van een voorwoord en kopieerde alles voor als zij er niet meer was: één map met Wessel erop en één met Arnoud. Nel vond ook dat de brieven bijeen gebracht moesten worden, maar ze raakten onbedoeld jarenlang uit zicht.

De zussen stierven kort na elkaar in 2014. Ria werd 89 en Nel 92. De as van Nel rust in het graf van haar grootouders in Den Burg, die van Ria is verstrooid in de duinen bij Den Hoorn. Ze zijn dus beiden terug op Texel, het eiland van de Kikkerts waar ze zelf ook zo van hielden.

De brieven van Nel kwamen in 2020 uit een archiefdoos, samen met (verrassing!) zeven brieven van moeder Pie. Haar stem geeft kleuring aan die van haar dochters, als de alt in een koor. Gevoegd bij de brieven van Ria vormen die van Nel en Pie nu een afgerond geheel, dat we op deze site ontsluiten. Ter nagedachtenis aan twee bijzondere vrouwen.