Nel – Texel, 25 april 1945

Losse soldaten hier en daar

Lieveen moeder,
Vorige week Vrijdag 20 april kreeg ik Ria’s brief van 12 april via waar hij 18 april afgestempeld was. Hieruit hoorde ik gelukkig dat jullie de 11e wisten dat we er goed van afgekomen waren. Nadien zullen de berichten die ik zelf verzonden heb ook wel langzamerhand aangekomen zijn. Ik hoop, dat de brieven uit Heemstede die per post verzonden zijn ook aan zullen komen, want ik hoorde nu al een hele tijd niets meer.is n.l. nooit op Texel aangekomen. Ze was een paar keer bijgeweest vanuit de maarwist niet precies wanneer hij weg zou gaan. Hij zou haar toen opbellen als het zo ver was, dan zou zij op Westeinde op de boot komen. Hij kon toen echter niet meer opbellen en kwam zo zonderop Texel. Jammer hè! Waar ze nu is weten we niet. Ze zijn uit de Meer natuurlijk weg, maar waarheen?
We zitten hier nu wel echt op een eiland en van de vaste wal horen we practisch niets, zelfs niet via de berichten. Dezal ook wel onder zijn en iedereen zal wel volop in de beroerdigheid zitten. Het is trouwens de grote vraag of deze brief ooit aan zal komen. Maar ik schrijf toch maar.
Hier begint alles weer z’n gewone gangetje te gaan. Vooral met dat mooie weer van vandaag zou je bijna alles vergeten. Je realiseert je ook nog niet alles, je leeft eigenlijk alleen maar in spanning hoe alles in Heemstede af zal lopen en hoe we elkaar terug zullen zien.

Vorige week heb ik een uitvoerige brief geschreven met iemand die zou proberen naarte komen. Ik weet echter nog niet of het hem gelukt is van het eiland af te komen. Er zat ook een staaltje in van de wol van
O ja, ik kreeg Vrijdag j.l. ook nog een brief van die de 17e inafgestempeld was. Hij schreef 8 april en zei dat hij hem nog naarzou brengen zodat zij hem mee kon nemen. Ik snap er niets van.
Vorige week hoestte ik nogal erg en op advies vanBoswijk ben ik toen maar thuis gebleven en slikte Diovelid, een drankje vanBoswijk waarin hij alles gestopt had wat er in de apotheek tegen hoest was, en honing, wat volgens Oomhet enige goede middel was.
Al met al ben ik er ook aardig afgeraakt en ben nu voor het eerst weer buiten. Ik sliep boven enen Oombeneden op de grond. Natuurlijk heb ik hevig geprotesteerd maar niets hielp zodat ik tenslotte maar zonder gewetenswroeging ging slapen. Beneden mocht ik ook niets doen zodat ik toen maar al mijn kousen gestopt en al mijn kleren versteld heb. Marijke hield me trouw op de hoogte van alles en Thijs Oortman en Broeder Volkers heb ik ook een keer op bezoek geweest. Echt leuk.
In stilte hopen we nog steeds dat er een wonder zal gebeuren en de oorlog af zal lopen voor hij over Noord-Holland heen zal zijn gerold. De Russische affaire is nu practisch afgelopen. Er zijn alleen nog losse soldaten hier en daar.
Tanteverheugt er zich al op de hele familie op Texel te kunnen ontvangen. Nu ik wou ook maar dat we weer bij elkaar waren, want daar gaat toch niets boven.
Een goede afloop dan maar, de hartelijke groeten ook aan Bets en de andere bekenden en voor U een zoen
van
Nel

Mijnheer Bakker vroeg mij U nog te bedanken voor het overbrengen van de brieven. Ze waren zelfs persoonlijk gebracht in A’dam. Heeft U het zelf gedaan? Hij was er erg blij mee en had al antwoord ook.