Ria – Heemstede, 4 april 1945

Boter wil ik ook wel hebben

Vrijdagavond

Lieve
Nel,

Vanmorgen zat ik houtjes te hakken achter op de plaats toen de zijdeur openging en wie stond daar…. Je raad het wel. Het was Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat een verrassing was dat! En dan al die brieven. Maar het werd net tijd dat we weer eens van je hoorde! Dank je wel voor die lange brief. Hij komt ook op mijn verjaarstafel te liggen! Ik ben erg blij met de wol nu hoop ik maar dat het gauw komt. Is het dun of dik. Als het mooi gesponnen is zal het wel dun zijn. Als ik het hier heb dan vraag ik of
Oma
Wanrooy er een jasje van breien wil, die breit toch zo graag. En Ans alvast ook een zoen om voor mijn verjaarskado te bedanken.
Nu even je brief beantwoorden.
Mijn kamer is in een woord een “sprookje”. Naai[?] heeft een staaltje bij zich dan kan je je een beetje een voorstelling ervan maken. Hij heeft nog nooit zo’n goede beurt gehad. Ik heb de gordijnen gewassen. ’t Opklapbed + ombouw is er vanzelfsprekend uitgegaan. Dat kastje wat in de hoek stond staat er nu niet meer, is naar Vaders kamer verhuisd, maar zit nog wel vol met mijn spullen, in plaats daarvan staat er een tafeltje. Op mijn kleine stoeltje kan ik daar nu heerlijk werken. Op het tafeltje komt nog een triplexplaat die de hele hoek inneemt dus zo:
Gearceerde wordt triplex
Knap hè!


Verder heeft moeder zelf voorgesteld dat ik er de eekhoorntjesmat neerlegde! Enorm hè.
Laat het je een troost zijn dat ik ook snipverkouden ben. Ik loop de hele dag met een das om.
V.d. Peet heeft het weer een beetje goed gemaakt door 1 liter melk te brengen. Ik heb daar heerlijke rijstepap van gekookt. Denk erom dat Vader niets weet van die mais-rijst ruilerij. Hij mist ze toch niet en als we het gezegd hadden was het natuurlijk niet goed.
Inderdaad is het nu hier rustiger. Je hoort wel van fietsenrazzia maar niet van mannen.
De narcissen komen in orde maar ik weet niet of ik na de oorlog nog weet hoeveel ik van je krijg.

Die jongensschoenen die Vader meeneemt zijn ook van mij. Ik had ze hier al naar het ruilwinkeltje gebracht, die man zij dat ik er niet meer voor zou krijgen dan 10 hoogstens 20 pond tarwe. Nu dat vond ik te weinig. Moeder zegt dat ik hier maar weer gesponnen schapenwol voor moet vragen want dat je dat na de oorlog toch niet gauw hebt, desnoods voor camisoles of directoires. Boter wil ik ook wel hebben je kan dat toch wel onder zout bewaren? +/- 1 maand? Dan is de oorlog toch afgelopen. Mijn plan was eigenlijk ze te ruilen voor sportschoenen maat 37/38 donkerblauw. Maar dat gaat zeker niet hè? Anders kan ik met het geruilde hier altijd weer sportschoenen ruilen. Je ziet maar.

Tegenwoordig doe ik de boodschappen en als het geld op is vraag ik nieuw, want kas kan ik toch niet bijhouden.
In geen geval zou ik korte mouwen in die trui doen. Je bent nou toch al met lange begonnen? Nee hoor, dat kan niet!
Je komt noch als een volmaakte huisvrouw terug denk ik.
Met moeder gaat het wel weer – je hoeft je heus niet ongerust te maken het is volgens mij nog precies hetzelfde als toen je weg ging.
[Onleesbare zin van acht woorden]

Een zoen van je Zussie

Je hoeft niet meer zuinig te zijn met enveloppen. Ik zal Tine nog 50 à 100 meegeven (2cent per stuk die kleintjes, grotere 3 of 4 cent.) Zeg maar aan Vader wat je hebben wilt!

Van Tante Mok heb ik een leuk plantje gekregen voor mijn schone kamer! Leuk hè!


vorige brief

Ria – Heemstede, 26 maart 1945

Vaders voorspelling

Plotseling hoorden we dat Annie Zijm morgen (Dinsdag) naar Texel gaat. Van die gelegenheid moet ik natuurlijk gebruik maken om je van de toestanden hier op de hoogte te houden.

volgende brief

Ria – Heemstede, 06 april 1945

Omdat ik vandaag jarig ben

Omdat ik vandaag jarig ben krijg je een mooi blaadje postpapier. Fijn hè! Nu bedank ik je officieel voor het mooie cadeau! En alle brieven.