Ria – Heemstede, 26 april 1945

Schuld aan de huichel

Lieve
Nadat ik vanmiddag in de haast wat aan je gekrabbeld heb begin ik nu maar weer aan een brief zodat het me niet weer eens zal overkomen dat ik om één uur hoor, ik ga om half twee naar Voor zo’n geval ligt er dan een brief klaar.
Groot nieuws aan onze horizon. Ik hebontdekt! Ze zit alweer een week bijen wist nog niet veel omtrent Texel, alleen een klein briefje van Annie had ze gehad 8 april. Morgen komt ze hier om al je brieven te lezen zodat ze een beter overzicht van de toestand kan krijgen. Uit demoesten ze evacueren als vanwege de vandalistische daad der heren Moffen. Toen is ze weer hier gekomen. Op ’t ogenblik is het bijna onmogelijk om over het Noordzeekanaal te komen, tenminste bij Velzen, Buitenhuis soms, maar je moet wel 4à5 uur wachten.
Tine had wel graag thuis willen zijn maar ze dorst de overtocht niet aan wat te begrijpen is. Nu is het maar het beste dat ze hier blijft en de toestand rustig afwacht. Ik vind het wel sneu voor jou, maar niets aan te doen.
Vandaag een drukke dag gehad. I: [onleesbaar woord]+gehaald en olie ontdekt, waarvoor ik de bonnen al had ingeleverd bij Jules Hosman en die maar niet kwam. II: van Bets een tip gekregen dat ik misschien wel eenszou kunnen krijgen in de meer en werkelijk ik heb 1L.gehad! III: gekookt en gegeten IV: Naar Koorn waar ik weer weggelopen ben omdat hij toch wel niks meer zou hebben als ik aan de beurt was V: Naar Marian Graaff op verjaarsvisite VI: Olie gehaald prachtige goudgele olie VII: genaaid VIII: Viola op bezoek gehad die me het contactschrift kwam brengen IX: gegeten afgewassen en gelezen X:op bezoek gehad till nine o’clock.
Weet je wat Tonnie in het Wijkcontactschrift zette?
Wie oorlog heeft geproefd
Die weet hoe vrede smaakt (C van Manderen)
Dat viel me op, en je weet dat niet veel dingen tot mij spreken. Ik kan me dan ook niet verdiepen in het onderwerp van de meeste soosgesprekken, ik ben een heiden op dit gebied. Het gaat net als de muziek bij mij, het ene oor in en het andere weer uit!
Eén probleem, dat interesseert me op ’t ogenblik wel, de oorlog. Nee, niet dat Berlijn omsingeld is of dat de Amerikanen enelkaar bereikt hebben, dat laat me koud. Ik word hard, het kan me niks meer schelen, of liever gezegd het zegt me niks meer al die gruwelheden. Toch interesseer ik me alles voor de oorlog, het naoorlogse en het vooroorlogse. 5 jaar ligt hier tussen, 5 lange jaren. Wij zijn 5 jaar ouder geworden en weten bijna niet meer hoe het voor de oorlog was. Ik ben erg blij met een boek dat ik vanop mijn verjaardag kreeg. Het heet “gij en ik” van C. en M. Scharten-Antink. Het behandelt een reis van de Stellendam, een boot van de Holland-Amerikalijn van New York naar Holland tussen 25 aug en 3 sept dus juist tijdens de Poolse questie. Er staan veel eigenaardigheden, of eigenaardigheden is het juiste woord niet.
Het komt tot deze slotconclusie – uit een gesprek der passagiers in de lounge over de schuldvraag van de oorlog: “Wij allen hebben schuld aan de huichel. Moraal: aan het beloven in de zekerheid zijn beloften niet te kunnen houden, aan de brutaliteit, aan het liegen en aan het vervalsen waaraan de wereld te gronde gaat. Wij wijzelf hebben de schuld; gij en ik hebben de schuld!
Ergens anders staat: Nou ja, Polen, Duitsland, misschien Engeland en Frankrijk. Maar ja, wij zitten in Holland en wat kan daar nu gebeuren. Dat kleine landje…

Wij weten anders ondertussen.

Job

schreef er in: aan de vooravond van het “normale leven”, hoe het was en hoe het eindigde. Dat het komende beter moge zijn.

Ja, dat het komende beter moge zijn. Wanneer? Wanneer zal dat komende komen? Wij wachten af en wij zullen weten hoe vrede smaakt. Wij in Holland, dat kleine Holland.

28-4
Nu is het Zaterdag, en vandaag heeft de post geen brief van je gebracht. Nu moeten wij wachten tot Dinsdag. Wel een hele tijd. Voor ’t geval je onze brieven niet ontvangt, of sommige niet, herhaal ik even een paar vragen.

Inlichtingen gevraagd over:

Fam Koens, Warmoestraat. Door: Cor Verhoog (neef en nicht)

Evert van Bockom Maas p/a

Hopman

K4. Door: zijn broer

Alb Dros en Bobbie Dros van Door: moeder en grootmoeder

van Thiel neemt elke week een boerenbrood voor ons uit de Meer mee. Voor 2 ½ pond tarwe. Het is verrukkelijk! Verder redden we het aardig met eten ’s ochtends pap en 3 boterhammen ‘s middags gewoon middageten met aard. + peulvr meestal en ’s avonds C.K + zoiets als gebakken aard. en meestal 2 boterhammen. Voor ’t naar bed weer 1 boterham. Het gaat best.
We krijgenop de bon 1L p.p.p.week Als v.d. Peet nu eens wat extra geeft wordt dat misschien wel 1L per dag. Maar we moeten het eerst nog zien. Ik ga nu nog even lezen in “Ida Elizabeth” van Sigrid Undset, nu heb ik er nog tijd voor.

29-4
Vandaag de eerste voedselpakketten gevallen bij Het komt gewoon in de distributie. We krijgen het hoe langer hoe beter. Ik geloof dat ik nu maar een eind aan dit epistel maak, het is lang genoeg. We zullen wel overleggen hoe we dit het makkelijkste en vlugste kunnen versturen. Vanmiddag verwacht iken ze heeft in elk geval beloofd te komen.
Snoepie heeft zich de hele morgen gewassen, hij is schattig, hij speelt zo leuk.
Verbeeld je eens dat wij er hier afkomen zonder geweld wat zou dat een zegen zijn, een grote zegen. De vlag ligt al klaar maar laten we niet te vroeg juichen.
Wanneer zullen we elkaar weerzien? En waar?
Een dikke zoen van je

Bijschrift Edu: Ik schrijf je niet, want het is toch zo afgelopen! Veel liefs van je E.