Job Groenhof

Geboren: 8 december 1920
Overleden: 17 mei 2003

Groenhof is de ‘voorzichtige verkering’ van Het wordt niet uitgesproken, maar uit haar oorlogsdagboekje blijkt hoe belangrijkvooris. Op 9 juni 1942 schrijft ze: Gisteren heb ik de hele dag metgezeild. Het was fijn. Ik geloof dat ik een beetje verliefd ben, maar het kan ook het ongewone zijn. Het laatste stuk hebben we dicht naast elkaar gezeten, hij zijn arm om mijn schouders. Nu is hij weer naar Delft…

heeft een broer Gerard, die vaak meezeilt. Beide broers worden op 27 mei 1943 opgepakt, waargetuige van is. Met Pinksteren (13 juni) 1943 schrijft ze in haar dagboek:

Waarom zittenen Gerard in het Oranjehotel? Waarom hebben we nu al 18 dagen niks van ze gehoord? Waarom? Hier kan geen antwoord op gegeven worden. Wanneer zie ikterug, wanneer zal Gerard weer voor me staan? Hoe zalterugkomen, zal Gerard er geestelijk onder geleden hebben? Of zullen ze geestelijk rijker terugkomen? Zullen we ze wel terug zien? Wanneer zal ik weer metzeilen, wanneer zullen we weer toekomstplannen maken? Het is een groot donker vraagteken. . . Ik ben deze weken ouder geworden. Ik sta er nu boven. Ik heb mijn plannen gewijzigd om bezig te zijn en. . . om vrij te zijn alsterugkomt. . . In potlood is het bericht aangevuld: 18 juni juni isthuisgekomen. Gerard werd voor de ‘Arbeitseinsatz’ naar Duitsland gestuurd.

Navraag bij het Oranjehotel leverde de volgende informatie op (met dank aan Anke van der Laan en Ricardo Sietsma)

In het NIOD-bestand staan een Jacobus

Groenhof

en een Gerard

Groenhof

(geboren 17-9-1919) vermeld. Jacobus zit in cel 351, Gerard

Groenhof

komt ook op 27 mei 1943 binnen, zit in cel 401 en blijft drie dagen langer zitten. De datum van uitschrijven is 21 juni 1943. De reden van arrestatie is in beide gevallen Referate IVB4, dus Jodenhulp, wat ook klopt met het "verzorgen ondergedoken Joden".

Een paar weken na de bevrijding wordt duidelijk dat Gerard bij een bombardement in Duitsland (op 7 april 1945) om het leven is gekomen.

Na de oorlog vertrektnaar de Antillen,gaat een jaar naar Zwitserland. Ze verliezen elkaar uit het oog. Jaren later ontmoeten ze elkaar weer. Hun beider levenspartners zijn dan overleden en een aantal jaren bloeit de vriendschap op. Het voelt vertrouwd, ze delen veel herinneringen. Samen bezoeken ze in op 27 mei 2000 (precies 57 jaar nadaten Gerard opgepakt zijn) het graf van Gerard in Frankfurt.overlijdt in 2003.